با حکم رهبر جمهوری اسلامی، ورزشکاران ایرانی باید بازنده باشند
گفتگو با اشکان دلیرآذر و آیدا یوسفی، تن از دست اندرکارانِ ورزشهای رزمی ایران در خصوص «دستور ممنوعیت رقابت با ورزشکاران اسرائیلی»
در ابتدا باید اشاره کنیم که طبق بند چهارم اساسنامه کمیته بین المللی المپیک، دخالت دادن هرگونه امور مذهبی، سیاسی، قومیتی و نژادی و همچنین همه امور دیگری که خارج از عُرف ورزش می باشد، در امور ورزشی ممنوع است. این اصل باید در همه نهادهای ورزشی از باشگاه ها تا فدراسیون ها و مسابقات بین المللی در نظر گرفته شود. هرگونه تخلف از این دستور ممنوع است و مخالف قوانین ورزشی بین المللی محسوب می گردد.
رژیم جمهوری اسلامی چند سال پس از به قدرت رسیدن در ایران، با مدعای ایدئولوژیکِ ضد اسرائیلیِ خود، مانع از رقابت ورزشکاران ایرانی با ورزشکارانِ کشور اسرائیل شد و این روند را به زور اعمال می کند. چرا؟ چون در تمام جهات و جبهه ها، کمر به نابودی و حذف اسرائیل بسته است.
در همین زمینه با یکی از مربیان و قهرمانان ورزش های رزمی ایران و همچنین یکی از ورزشکاران رزمی کار ایران، مصاحبه ای ترتیب داده ایم، که دغدغه ها و نگرانی های جامعه ورزشی ایران در رقابت های جهانی را مورد بازگویی قرار داده است.
اشکان دلیرآذر، یکی از مربیان و قهرمانان هنرهای رزمی- ترکیبی ایران، از جمله جوجیتسوی ایران، در گفتگو با تایمز اسرائیل می گوید که: ما چند ورزشکار ایرانی هستیم که مخالف دستور و اجبار حکومت در خصوص “عدم رقابت با ورزشکاران اسرائیلی” بودیم و در آستانۀ رقابت های جهانی، مقامات سیاسی و امنیتی و ورزشی رژیم مدام به ما فشار می آوردند که نه تنها حق نداریم با ورزشکاران اسرائیلی و یهودی رقابت نکنیم، و حتی از دست دادن با آنها خودداری کنیم، بلکه هشدار داده بودند که اگر قرار باشد در یک رقابت عادی با ورزشکاران کشورهای دیگر نیز، برنده شویم و در مرحله بعدی امکان پیش بیاید که با حریفی از اسرائیل روبرو شویم، باید در همان مرحله ببازیم و باخت اجباری بدهیم، تا هیچگونه مواجهه ای بین ایران و اسرائیل رخ ندهد. دستورات آمرانه و دیکتاتورمابانه مقامات ورزش ایران طی چند دهه اخیر مانع از رقابت ورزشکاران ایرانی با همتایان اسرائیلی خود بوده و این مقامات بارها به ورزشکاران و حتی خانواده های آنان دستور و هشدار داده اند که در صورت عدم اجرای این دستور حکومتی، ورزشکار مذکور پس از بازگشت به ایران شدیدا مجازات خواهد شد.»
و آیدا یوسفی، از ورزشکاران ملی پوش این رشته به یک نکته جدید دیگری اشاره می کند، که قابل تامل است و آن اینکه: «در دو سال اخیر نیز با پدیده ای دیگر مواجهی شده ایم که به ورزشکاران ایرانی دستور داده شده حتی اگر در جریان رقابتی عادی با ورزشکاران کشورهای دیگر، برنده شدنشان سبب شود که در مرحله بعدی با حریفی اسرائیلی روبرو شوند، باید مسابقه اول را ببازند، تا مواجهه با حریف اسرائیلی حتی شکل نگیرد.»
اشکان دلیرآذر همچنین با اشاره به تجارب خود در خصوص عملکرد غیر حرفه ای مقامات ورزشی رژیم جمهوری اسلامی، می گوید: «متاسفانه امیدی به تغییر رفتار حکومت در این حوزه نیست، اخیرا رضا صالحی امیری، رئیس کمیته ملی المپیک ایران و وزیر ارشاد دولت سابق روحانی با بیان اینکه “ما نمی‌توانیم تحت هیچ شرایطی از اصل تقابل با منافع اسرائیل عبور کنیم”، عدم رویارویی ورزشکاران ایرانی با ورزشکاران اسرائیلی را نیز جزیی لاینفک و تعطیل‌ناپذیر از این سیاست می‌داند. و علی خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی نیز اخیرا حکم نهایی در مورد مبارزه ورزشکاران ایرانی مقابل نمایندگان اسرائیلی را صادر کرده و در دیدار با ورزشکاران مدال‌آور ایران در رقابت‌های بازی‌های آسیایی جاکارتا گفته است: «جمهوری اسلامی در مسابقات ورزشی با نمایندگان اسرائیل شرکت نخواهد کرد و معتقدیم خود این کار که سال گذشته یکی از ورزشکاران ایرانی بنام علیرضا کریمی نمونه‌ای از آن را انجام داد، یک قهرمانی واقعی است.»
اشاره رهبر جمهوری اسلامی به علیرضا کریمی، مربوط به شکست تعمدانه این کشتی‌گیر در رقابت‌های جهانی زیر ۲۳ سال لهستان در سال ۹۶ است، که طبق فیلمهای منتشره از رقابت او مقابل حریف روسیه‌ای، مربیانش با فریاد از کنار زمین از کریمی می‌خواستند که ببازد؛ دلیلش نیز فقط یک چیز بود: عدم رویارویی با حریف اسرائیلی در مرحله بعد.
اشکان دلیر آذر به تایمز اسرائیل افزود: «اما موضوع بعدتر پیچیده تر شد، چون یوری کلاشنیکوفِ اسرائیلی، مقابل همان رقیب روس (حریفِ پیروز مقابل کریمی) شکست خورد و باز هم در گروه بازنده‌ها حریف کریمی شد، که البته کریمی این بار با تمارض و بهانه مصدومیت و به دستور مربیانش روی تشک نرفت… این به نظرم شرم آور بود.»
لازم به ذکر است؛ خود علیرضا کریمی پس از این اتفاق گفته بود: «وقتی این حرف مربی که “باید ببازی” را شنیدم دنیا روی سرم خراب شد. در یک آن، تمام زحمات و سختی هایی که ماه ها در تمرینات و دور از خانواده به امید کسب مدال طلای جهان متحمل شده بودم از جلوی چشمانم گذشت. شوکه شده بودم و انگار سطل آب یخ را روی سرم ریختند. دیگر قدرت ایستادن روی پاهایم را هم نداشتم. دیدم ده نفر همگی فریاد می زنند “باید ببازی باید ببازی”.»
آیدا یوسفی در این زمینه به تایمز اسرائیل گفته است: «من بعنوان یکی از ورزشکاران علاوه بر اینکه اسرائیل را به رسمیت می شناسم، از لحاظ حرفه ای نیز باید بگویم که براساس قوانین کمیته بین المللی المپیک و فدراسیون‌های ورزشی، هرگونه دخالت سیاسیون در امور ورزش و فدراسیون‌ها ممنوع است. همین طور ورزشکاران حق ندارند به دلایل مذهبی، سیاسی، نژادی و قومیتی از رقابت با حریف خود ممانعت کنند.»
«و به نظر من بعنوان یکی از مربیان ورزش های رزمی، کسانی که مانع از رقابت ورزشکاران ایرانی با اسرائیل می شوند، نه از ورزش و امور ورزشی چیزی می دانند، و نه از انسانیت و مروت و انصاف بویی برده اند.»
دلیرآذر می گوید:«طی سالهای اخیر، رژیم جمهوری اسلامی ورزشکاران ایرانی را از حاضرشدن در مقابل نمایندگان ورزشی اسراییل منع کرده و کم نبودند ورزشکارانی که این سیاستِ بالادستی، آرزوهای ورزشی آنان را نقش بر آب کرد.، از جمله مشهورترین آنان آرش میراسماعیلی – قهرمان جودوی ایران – بود که با وجود اینکه پرچمدار تیم ایران در مسابقات المپیک آتن بود، اما به علت اینکه در قرعه کشی، حریف اول او یک جودوکار اسراییلی بود، مجبور شد از مسابقات کنار بکشد. همچنین محمد علیرضایی در المپیک ۲۰۰۸ پکن هم در استخری که حریف اسرائیلی در آن حضور داشت، شنا نکرد. طالب نعمت‌پور، فرنگی‌کار وزن ۹۴ کیلوگرم، نیز در مسابقات کشتی جهانی ۲۰۱۰ در مسکو به دلیل “درد آپاندیس” با حریف اسرائیلی روبه‌رو نشد…»
لازم به ذکر است؛ مقام ارشد ورزش در دولت حسن روحانی، یعنی رئیس کمیته ملی المپیک و از نزدیکان رئیس جمهورِ متمایل به اصلاح طلبانِ حکومتیِ ایران، با ادعای سخنگوییِ مردم ایران، هزینه دادنِ و بی آبروییِ ورزش ایران را سبب مباهات دانسته و مدعی شده:«ملتی که تصمیم گرفته با منافع رژیم صهیونیستی مقابله کند باید هزینه‌ی آن را در عرصه‌ی ورزش هم بپردازد.»
نکته هایی ناگفته و شگفت انگیز
اشکان دلیرآذر در گفتگو با تایمز اسرائیل، همچنین به چند موضوع مهم اشاره می کند و آن اینکه: «رژیم جمهوری اسلامی علی رغم اینکه مانع از مصاف ورزشکاران ایرانی با ورزشکاران اسرائیلی می شود، اما حاضر نیست این سیاست را در مجامع بین المللی اعلام کند، زیرا اعلام رسمی چنین سیاستی، تبعات سنگینی برای ورزش ایران به همراه خواهد داشت و ورزش ایران را با خطر جدی محرومیت از حضور در محافل ورزشی جهانی مواجه می کند… حتی یک بار سخنگوی کمیته بین المللی المپیک گفت:« در صورتی که ورزشکار یا ورزشکارانی از حضور مقابل ورزشکار یا ورزشکارانی دیگر به دلایل سیاسی، مذهبی، نژادی و قومیتی امتناع کنند، آن ورزشکار مادام العمر از حضور در رقابت های بین المللی محروم خواهد شد. همین طور فدراسیون و کمیته المپیک آن کشور با تهدیداتی از جریمه نقدی تا محرومیت از حضور در رقابت های بین المللی و المپیک مواجه خواهند بود.»
آیدا یوسفی همچنین به این ترفند رژیم جمهوری اسلامی جهت روبرو نشدن با حریفهای اسرائیلی نیز اشاره می کند که: «جهت امتناع از رويارويى با اسرائيل، غير از تمارض تکنیک های دیگری نیز توسط مقامات ورزشی رژیم ایران اتخاذ می شود، از جمله مثلآ در مسابقات جهانى بسكتبال زير ۲۱ ساله هاى جهان، وقتى ايران با اسرائيل هم گروه شد، چند روز ديرتر از مهلت قانونى اقدام به درخواست ويزا كرد تا تاخير سفارت آرژانتين در صدور رواديد را دليل عدم حضور در مسابقات اعلام كند و محروميتى نيز از جانب فيبا گريبان بسكتبال ايران را نگيرد.»
نکته دیگری که اشکان بعنوان یکی از دست اندرکاران ورزش های رزمی ایران به آن اشاره و افشاگری می کند این است که: «در ادبیات رسمی جمهوری اسلامی در داخل کشور، بدون اشاره به اجبارهای حکومتی، همواره ادعا می شود “ورزشکارانی که از رقابت با اسرائیل امتناع کرده اند، جهت حمايت از ملت مظلوم فلسطين و با ميل شخصی خودشان بوده”، اما این مقامات رژیم، به مردم ایران نمی گویند این سیاست ادعایی (حمایت از فلسطینیان) که به ورزشکاران ایرانی تحمیل می شود در حالیست که خود ورزشکاران فلسطینی در مقابل رقبای اسرائیلی خود، هم با آن ها رقابت ورزشی می کنند، و حتی با آن ها در قالب یک تیم ورزشی نیز قرار می گیرند. مانند شش بازیکن فلسطینی با نام های «عايد حبشي، اسماعيل ريان، اياد ابو عبيد، فراس مغربي، محمد عواد و عطا جابر»، که برای تیم فوتبال «مکابی» اسرائیل بازی می کنند.
«این نکته نیز قابل اشاره است که سال گذشته جنجالی پیرامون بازی مسعود شجاعی و احسان حاج صفی – دو بازیکن تیم پانیونیوس یونان در مقابل تیم مکابی اسرائیل ایجاد شده بود، اما بعدا روشن شد که برخی بازیکنان تیم ملی فلسطین همچون «ابوصالح، اغبریا، غنایم و ابوناهیه» در لیگ فوتبال اسرائیل بازی کرده اند.»
آیدا یوسفی می گوید:«وقتی دو بازیکن عرب مسلمان فلسطینی برای تیم ملی اسرائیل بازی می کنند، چرا ورزشکار ایرانی نباید در مقابل ورزشکار اسرائیلی به میدان برود؟ واقعا شرم آور است که ورزش ایران نیز مانند بخش های دیگر، قربانیِ یهودستیزی و اسرائیل ستیزیِ مقامات رژیم جمهوری اسلامی شود.»
تایمز اسرائیل: تشکر از وقتی که به این رسانه دادید.