خشونت و تندگویی علیه اقلیت ها، ویژگی رقابت ریاست جمهوری ایالات متحده

مبارزات انتخاباتی ۲۰۱۶ تنش های ریشه-داری را به سطح آورده که منتقدین می گویند لحن دونالد ترامپ نامزد جمهوری خواهان به آن دامن زده است.

واشینگتن – همه چیز از مقایسه علنی مکزیکی ها با مجرمان و تجاوزگران از سوی دونالد ترامپ شروع شد. و به اخراج از محل، زدوخوردهای غیرمنتظره، و اسپری فلفل کشیده شد. و حالا خشونت و نزاع گویا به روند عادی این مبارزات انتخاباتی بدل شده است.

اینها صرفا چند نمونه از تنش هایی هستند که در مبارزات انتخاباتی ۲۰۱۶ و اختلافاتی که روی کار آمدن ترامپ در رقابت ها ایجاد کرده، ابتدا متوجه اقلیت ها و سپس از سوی اقلیت ها در اعتراض به سیاست های وی علنی شده است.

ثبتنام برای دریافت خبرنامه روزانه از طریق ایمیل ثبتنام

روز جمعه در سن دیاگو، معترضین با برافراشتن پرچم های مکزیک، هتاکی کرده و خارج از تجمع ترامپ با پلیس درگیر شده، و ترامپ نیز نظرات تمسخرآمیزی درباره گونزالس کوریل، قاضی فدرالی که دعوی علیه یکی از سرمایه گذاری های تجاری ترامپ را مورد رسیدگی قرار می دهد، بیان داشته و گفته قاضی کوریل امریکایی-مکزیکی «نفرت-ورز» است و برای ترامپ «پاپوش» درست کرده بود.

معترضین روز سه شنبه در نیومکزیکو با آتش زدن و پرتاب تی-شرت ها و بطری های پلاستیکی و دیگر اقلام به ماموران پلیس، چند تن را زخمی کرده و سطل های زباله، و موانع را واژگون ساختند. پلیس نیز با شلیک اسپری فلفل و نارنجک دودزا به داخل جمعیت در بیرون مرکز کنوانسیون آلبوکرک به این حرکت ها واکنش نشان داد.

کارلا مولینار دانشجوی ۲۱ساله دانشگاه نیومکزیکو، در اختلال برنامه-ریزی-شده سخنرانی ترامپ مشارکت داشت و گفت چاره ای نداشته چون ترامپ آتش نفرت علیه مهاجرین مکزیکی را شعله ور می کند. ترامپ خواستار ممنوعیت ورود مسلمانان به ایالات متحده شده و اعلام کرده که در مرز ایالات متحده و مکزیک دیواری خواهد کشید.

مولینار گفت «ترامپ تشدید نفرت می کند».

تظاهرکنندگان مخالف ترامپ، اوایل امسال بیرون هتلی نزدیک فرودگاه سن فرانسیسکو تجمع کردند و راه عبور ترامپ را مسدود کردند و وی ناچار شد برای دیدار با دلالان قدرت جمهوری خواه و محلی از زیر نرده ها بخزد و وارد هتل شود. معترضین دیگری پس از برگزاری تجمع ترامپ در اورنج کانتی کالیفرنیا، با مقامات درگیر شده و به خودروهای پلیس خسارت وارد کردند.

این خشونت ها پیش‌تر متوجه اقلیت ها بود. برای مثال:
– ناظرین سفیدپوست در ماه مارس در تجمع ترامپ در لوییسویل کنتاکی، زن سیاهپوستی را احاطه کرده و مورد هتاکی و تنه-زنی قرار دادند.
– آریل رویاس، یک معترض لاتین-تبار، ماه اکتبر در میامی از سوی حامیان سفیدپوست ترامپ مورد ضربه قرار گرفت و کشان-کشان به بیرون از تجمع برده شد.
– راکین جونز، مرد معترض سیاهپوستی، از سوی جان مکگراو، حامی سفیدپوست ترامپ، از پشت مورد ضربه مشت قرار گرفت و پلیس وی را از تجمع بیرون کرد. مکگرو بعدا دستگیر شد.
– ویدئویی از تجمع بریمینگام آلباما در ماه نوامبر، حامیان ترامپ را در حال حمله فیزیکی به مرکوتیو سوتهال، یک کوشنده افریقایی-امریکایی، نشان داد. سوتهال بعدها گفت از سوی جمعیت مورد دشنام قرار گرفته و آنها را با «اوباش خودسر» مقایسه کرد.
کن برنز، مستندسازی که جایزه آکادمی را برده، گفت برخی از نظرات و کنش های ترامپ (نظیر چشم بستن به این نکته که وی حمایت یک رهبر کو کلاکس کلان را رد کرد) «مصداق ارسال پیام، و سوت-سگی زدن است و برادرها را، که در حال حاضر نامتشکل اند، دعوت به عمل می کند ».

برنز گفت «ما دوست داریم باور کنیم آدم های بهتری هستیم، اما واقعیت نشان می دهد که بسیاری از ما نیستیم».

تاکنون در این مبارزات انتخاباتی، کشته ای گزارش نشده. هرچند، خشونت هایی (از جمله خشونت های مرگبار) متوجه اقلیت هایی مشارکت کننده در روندهای سیاسی و اعتراضات اجتماعی شده است.

مت دالاک، استاد مدیریت سیاسی در دانشکده مدیریت سیاسی دانشگاه جورج واشینگتن گفت گرچه خشونت سیاسی امری ناشناخته نیست (مانند خشونت ۱۹۶۸ در کنوانسیون ملی دمکراتیک در شیکاگو که ۱۱۹ پلیس و ۱۰۰ معترض زخمی شدند) اما به ندرت چنین هدفمندانه معطوف به اقلیت ها بوده است.

وی همچنین بخش عظیم مسوولیت این حوادث را به ترامپ نسبت می دهد که در ابتدای مبارزات انتخاباتی اش مهاجرینی که غیرقانونی از مکزیک به ایالات متحده می آیند را با جانیان و تجاوزگران مقایسه کرد. وی گفت جمعیت حاضر در تجمعات ترامپ، وی را سوق می دهند تا «بخش های خاصی از جمعیت، از جمله اقلیت های نژادی، را اهریمن-نمایی کند».

وی گفت «وقتی مردم را زیر ضربه می بری، فضایی می سازی که منجر به ذخیره پنهان خشونت سیاسی می شود. ابراز حرف ها[یی که در این میان زده می شوند]، مهم هستند».

سول تروخیو، بنیانگذار و رئیس همکاری اهدایی لاتین، گفت ترامپ می گوید خشونت را تشویق نمی کند؛ وی می گوید، تقصیر تظاهرات کنندگان است. اما لحن سیاسی وی به افسانه های اشتباه درباره سهم اقلیت ها در جامعه دامن می زند.
وی گفت «ما کشوری هستیم که موانع را از سر راه برمی دارد، نه این که بر سر راه، مانع ایجاد کند».