تفاوت این برجام با قرارداد قبلی ایران در چیست، و تأخیرش به چه علت است؟

حامیان و منتقدان هر دو موافق اند که احیای برجام اکنون از آنچه در هنگام امضای آن در ۲۰۱۵ بود، از تأثیر کمتری برخوردار است، اما در این خصوص که وجود همین قرارداد از عدم آن بهتر است، اختلاف نظر دارند.

تلگرام یهود – هفتهٔ گذشته احتمال بازگشت ایالات متحده به قرارداد هسته ای ایران از تمام سالهای گذشته بالاتر به نظر رسید.

سی.ان.ان. و رویترز گزارش کردند که ایران طی مذاکرات جاری بر سر توافق جدید که برای بروز کردن قرارداد اولیهٔ ۲۰۱۵ برگزار می شود، از مطالبات متعددی چشم پوشیده است. مقامات ارشد ایالات متحده اطمینان داشتند که قرارداد جدید ظرف چند روز آینده منعقد خواهد شد.

ثبتنام برای دریافت خبرنامه روزانه از طریق ایمیل ثبتنام

سپس روز دوشنبه دولت ایران گفت برای بررسی پاسخ ایالات متحده به پیشنهاد اخیر به زمان بیشتری نیاز دارد – تا میانهٔ سپتامبر. اکنون معلوم نیست ایران امتیازاتی که مقامات ایالات متحده به آن اطمینان کامل داشتند را در واقع داده باشد، و نوری که دیپلمات های بین المللی خیال کردند در انتهای تونل می بینند، دارد – بار دیگر – به تاریکی می گراید.

چگونه به این بن بست رسیدیم؟ و چه خواهد شد اگر ایالات متحده بار دیگر به توافق بپیوندد، یا بر آن شود که ن پیوندد؟ غور کنیم و ببینیم.

مفاد قرارداد اولیهٔ ایران چه بود؟

برنامهٔ جامع اقدام مشترک، نام رسمی قرارداد هسته ای ایران، در دوران دولت اوباما پدید آمد و در ازای عقب نشاندن برنامهٔ هسته ایران، تحریم ها را رفع کرد. باراک اوباما، رئیس جمهوری وقت، و بسیاری از دموکرات ها می گفتند این بهترین شیوهٔ دیپلماتیک در راستای متوقف ساختن انگیزه های پیشروندهٔ ایران در دستیابی به تسلیحات هسته ای است. اسرائیل از ابتدا قرارداد را زیر ضربه برد و گفت ایران، که بطور دائم خواهان نابودی خشونت آمیز اسرائیل است، قابل اعتماد نیست. چندین تن از قانونگذاران یهودی دچار تشویش شدند که آیا از رئیس جمهوری خود و قرارداد مذکور که بدل به یکی از دستاوردهای معتبر سیاست خارجی شد، حمایت کنند یا نکنند، و آیا به پیروی از اسرائیل و بسیاری رهبران یهودی محلی خود، قرارداد را محکوم نمایند.

ایران با امضای برجام موافقت کرد که خلوص ذخایر اورانیوم خود را به سطح ناچیز ۳.۶۷٪ کاهش دهد – سطحی که برای پژوهش های پزشکی بکار می برود و به درد تولید تسلیحاتی نمی خورد. همچنین موافقت کرد تولید پلوتینیوم کاهش چشمگیر بدهد. ایران همچنین موافقت کرد اجازه دهد از تأسیسات هسته ای کشور بازرسی های منظم انجام گیرد. شرکای دیگر قرارداد، از جمله روسیه، چین، بریتانیا، آلمان، و فرانسه، بهمراه شرکای بزرگ تجاری خود مانند هند و کرهٔ جنوبی، موافقت کردند به تحریم هایی که علیه برنامه هسته ای ایران [که ایران همچنان مصرانه مدعی است برای مصارف غیرنظامی است] و صنایع بانکی و نفتی ایران وضع شده بود، پایان دهند.

متن کامل را در لینک زیر مطالعه کنید

https://www.timesofisrael.com/how-is-this-iran-deal-different-from-the-last-one-and-whats-holding-it-up/