اولین گورستان ساکنان غیریهودی فیلیسطین کشف شد و اکنون می توان به دشمنان توراتی اسرائیلیان نگاهی انداخت

«آخرین کشف عظیم» در شهر ساحلی اشکلون، با ۲۱۰ سنگ قبر، با قدمت ۳۰۰۰ سال، اسرار مرگ و زندگی دشمنان باستانی را فاش خواهد کرد.

در تورات، مرگ جالوت با جزئیات هولناک تشریح شده، اما چگونگی دفن قهرمان فیلیسطینی ناگفته مانده است. دانشمندان می گویند احتمال دارد با کشف این گورستان، معمای عظیم دفن وی نیز مانند خود یاغی تورات، به خاک سپرده شود.

باستان شناسانی که در شهر ساحلی جنوبی اشکلون به حفاری مشغول بوده اند روز یکشنبه اعلام کردند که اولین گورستان متعلق به دشمنان مخوف و مرموز اسرائيلی ها، فیلیسطینیان، کشف شد.

ثبتنام برای دریافت خبرنامه روزانه از طریق ایمیل ثبتنام

دانیل مستر، یکی از سران نمایشگاه لئون لوی، در گفتگو با رسانه ها گفت این گورستان «که آخرین کشف بزرگ پس از ۳۰ سال حفاری در اشکلون است، می تواند نکات مبهم در اصل و ریشه و آداب فیلیسطینیان را روشن کند.

گورستان در بیرون دیوار شهر باستانی کشف شده است و متعلق به قرن های یازده و هشت پیش از میلاد، که همزمان با دوران اوج اسرائیلیان است، ممکن است محل دفن هزاران نفر باشد، و مواد بسیار زیادی برای مطالعه در اختیار می گذارد.

مستر اظهار داشت که با توجه به شمار بالای جمعیت شهر «ما خواهیم توانست بر اساس داده های این گورستان، ساکنان باستانی فیلیسطین را به عنوان یک گروه، بازسازی کنیم».

اعلام این خبر همزمان با گشایش یک موزه اسرائیلی است که یافته هایی از اشکلون در طول ۶۰۰۰ سال گذشته را در راکفلر به نمایش می گذارد. در میان این اشیاء می توان از دروازه های طلایی شهر که متعلق به ۳۸۰۰ سال پیش، جواهرات طلا و نقره که نشان از تجارت پربار شهر دارد، و سنگ مرمری که از صلیبیون و فاطمی ها بر آن حک شده است.

مدیر حفاری ها، لاری استیگر از دانشگاه هاروارد گفت اشکلون «بندری عظیم» بوده و در مدیترانه و بر سر راه خط اصلی تجارت دریایی قرار داشته است.

به مدت شش قرن، اشکلون، به همراه غزه، اشدود، جت، و اکرون یکی از پنج شهر اصلی فیلیسطینی بوده است تا زمانی که در ۱۱۰۰ پیش از میلاد این به دست ارتش نبوکدالنصر شاه بابل ویران شد.

مستر گفت «ما خانه هاشان را از زیر خاک بیرون آوردیم، شبکه های تجاری شان را بیرون آوردیم، تمام عوامل فرهنگی شان را بیرون آوردیم، و با کشف این گورستان، بالاخره می توانیم خود مردم شهر را ببینیم».

وی توضیح داد که «در گذشته نیز گاه و بیگاه بقایایی از کسانی که در لابلای ویرانه ها گیر افتاده بودند را پیدا کرده بودیم اما هرگز چنین کشف بزرگی نداشتیم که مثل این گورستان به ما نشان بدهد چگونه و با چه مراسمی مردم به طور سیستماتیک با مسأله مرگ روبرو می شدند و با مردگان در این روند چگونه برخورد می شده است.».

در بعضی از گورها ظروف گلی به شیوه فیلیسطینی ها به چشم می خورد اما همگانی نیست و به همین خاطر دانشمندان آن را به عنوان سنت به شمار نمی آورند.

مستر گفت «نیاز به یک گورستان فیلیسطینی داشتیم در ابعاد بزرگ تا ما را مستقیما به یکی از شهرهایی که به عنوان شهر فیلیسطینی شناخته شده بود مرتبط کند، و اشکلون دقیقا همان است که می خواستیم».

دانشگاهیان معتقدند که ساکنان فیلیسطین از جمله قبایل غیریهودی بودند که از آنسوی مدیترانه مهاجرت کرده بودند – شاید از یونان و ترکیه جدید، و در اوایل عصر آهن در خلیج کنعان ساکن شدند.

مصریان قدیم در تاریخچه های خود مستند کرده بودند که در اواخر قرن سیزده و اوایل قرن دوازده پیش از میلاد، توده های «مردم دریا» با کشتی به ساحل های شرقی مدیترانه می آمده اند. در دوران رامسس سوم، توده هایی از مردم دریا به سرزمین وی وارد شدند، و به دست ارتش وی مطیع شدند و در طول سواحل گرزه ساکن شدند. در میان مردمی که به نشان آن ها در حکاکی های معابد رامسس سوم در مدینه هابو می توان دست یافت، پلیسیت ها هستند که دانشگاهیان آنها را با فیلیسطینیان یکی می دانند.

پروفسور استیگر، از باستانشناسان اسرائيل در دانشگاه هاروارد در بیانیه ای گفت «نود و نه درصد مطالبی که در مورد مراسم خاکسپاری فیلیسطینیان مکتوب شده است را اکنون که اولین و تنها گورستان فیلیسطینیان را یافته ایم، باید از نو نوشت یا دور انداخت.».

مستر گفت که هیچ ارتباط مشخصی میان مراسم خاکسپاری که در اشکلون یافت و دیگر گروه های اژه موجود نیست اما با آزمایش دی.ان.ای بقایا که در گورستان به دست آمده می توان معلوم کرد تا چه اندازه این مردم با دیگر ساکنان منطقه خویشی داشته اند و اصلیت ایشان را پیدا کرد.

یافتن ارتباطی میان ایشان با ساکنان اژه بسیار سخت است زیرا مراسم خاکسپاری بسیار متنوع است. یک سنت ویژه ای ندارند که به توانیم نام سنت خاکسپاری اژه بر آن بگذاریم.

فیلیسطینی ها در اشکلون در گورهایی همراه با اشیاء شخصی خود دفن شده بودند، گاهی سوزانده شده بودند، و یا در گورهای چند-حجره ای به خاک سپرده شده بودند.

از سوی دیگر، کنعانی ها و اسرائيلی ها مرده های خود را در غار دفن می کردند و پس از تجزیه و تلاشی جسد، استخوان ها را جمع آوری می کردند. اما به گفته مستر، مرده های فیلیسطینی پس از آن که دفن شده اند دیگر به آنها دست زده نشده و این نشان می دهد که «فرهنگ متفاوتی در باره معنای مرگ و زندگی پس از مرگ»‌ در میان این مردم رواج داشته است.

«وقتی به سنت های مربوط به خاکسپاری نگاه می کنیم به نظر می آید در می یابیم که در باره مرگ و زندگی پس از مرگ، نگاهی متفاوت با دیگر مردم اطراف خود داشته اند.».

مطالعاتی که بر استخوان های یافت شده در گورستان انجام شده نشان می دهد که فیلیسطینی ها با پیشینیان کنعانی و همسایه های اسرائيلی خود تفاوت های فیزیولوژیک داشته اند. آزمایش های دی.ان.ای که در آینده نتیجه اش معلوم می شود اطلاعات بیشتری در مورد اصلیت این مردم به دست خواه داد.

تحقیقات بر روی بقایا تازه شروع شده و تازه دانشگاهیان شروع کرده اند گرد و غبار را از حقایق زندگی و مرگ فیلیسطینی ها بزدایند.