از یادآوری خاطرات مشکل‌آفرین نیکسون‌وار، تا حق کنگره در وصول نوارهای صدا، مستندسازی گفتگوها برای پرزیدنت سودی در برندارد.
نیویورک (اسوشیتدپرس) – برای اولین بار از ۴۴ سال پیش، زمانی که در اتاق بیضی توسط رئیس ستاد پرزیدنت ریچارد نیکسون سیستم شنود کار گذاشته شده بود، یک رئیس جمهور دیگر چنین القا می‌کند که گفتگوهایی که در کاخ سفید روی می‌دهد امکان دارد شنود شود. اگر چنین باشد، پرزیدنت دونالد ترامپ از پیشینه‌ی بدی پیروی کرده است.
گرچه چندین رئیس جمهور مخفیانه گفتگوهایی را ضبط کرده‌اند و به مشکلی نیز برنخورده‌اند، این اقدام بیشتر از همه نیکسون را در خاطرها می‌آورد. ضبط صدا از سوی او در جریان تحقیقات واترگیت، مدرک مهمی بود که در نهایت به کناره‌گیری وی از ریاست دولت منجر شد. دیر یا زود، نوارهای صدا عمومی می‌شوند.
تیموتی نفتالی، پروفسور دانشگاه نیویورک و اولین مدیر فدرال کتابخانه‌ی ریاست جمهوری ریچارد نیکسون در یوربا لیندا، کالیفرنیا، گفت «درسی که پرزیدنت‌های پس از نیکسون می‌توانستند بگیرند این بود: گفتگوهای اتاق بیضی را ضبط نکنید. فایده‌ای ندارد جز این که مشکل‌ساز شود».
روز جمعه ترامپ توئیت کرد که رئیس پیشین اف‌بی‌آی جیمز کامی «امیدوار باشد که گفتگوهای ما پیش از آن که خبرهایی از سوی او به رسانه‌ها درز کند، ضبط نشده باشد».
این عبارت عجیب، و البته مبهم، سه روز پس از اخراج کامی از سوی ترامپ توئیت شد. کامی بر تحقیقات اف‌بی‌آی در مداخله‌ی روس‌ها در انتخابات ریاست جمهوری و این که آیا کسی از تیم کارزار ترامپ در این مداخله دست داشته یا نه، نظارت می‌کرده است.
ترامپ این تحقیقات را «اخبار ساختگی» خواند و مدعی شد کامی در یک مراسم شام و در دو تماس تلفنی به وی اطمینان داده که وی تحت بازرسی نیست. از زمان اخراج‌اش تا کنون، هنوز کامی در یک گفتگوی علنی شرکت نکرده است اما یکی از همکاران وی گفت است که ادعاهای ترامپ بسیار سردرگم‌اند و اضافه کرده است در ۲۷ ژانویه‌ی در مراسم شامی در کاخ سفید، ترامپ از کامی خواسته است که سوگند وفاداری بخورد و مدیر پیشین، کامی، نپذیرفته است.
به نظر می‌رسد این مورد، و گزارش‌های مشابه، منجر به توئیت ترامپ شده باشد.
هنگامی که از سخنگوی کاخ سفید، شان اسپایسر، پرسیده شد آیا ترامپ صدای کامی را ضبط کرده است یا نه و آیا دستگاه شنود در اتاق بیضی کار گذاشته شده، اظهار نظری نکرد.
در قانونی که از پی واترگیت به اجرا گذاشته شده، قوانین شنود ریاست جمهوری، نوارهای صدایی که رؤسای جمهوری تهیه می‌کنند به عموم مردم متعلق است و در نهایت در اختیار عموم گذاشته خواهد شد. از میان بردن این مدارک، جرم جنایی به حساب می‌آید. از مقامات ارشد دموکرات در کمیته‌ی اطلاعاتی مجلس، آدم شیف، با استفاده از این توئیت، از ترامپ خواسته است تمامی نوارهای صدای گفتگوی وی با کامی را در اختیار کنگره بگذارد.
قوانین فدرال اجازه‌ی ضبط مخفیانه‌ی گفتگوها را می‌ٔدهد اما در صورتی که دست‌کم یکی از دو جانب از شنود باخبر باشد. ایالت ترامپ، نیویورک، قانون مشابهی دارد. اما در فلوریدا که املاک ترامپ به نام مار-ا-لاگو موجود است، هر دو جانب گفتگو می‌بایست به ضبط گفتگو راضی باشند.
از زمان روزولت تا کنون، سابقه‌ی ضبط مخفیانه‌ی بسیار است. نوارهای صدای جان. اف. کندی در اتاق بیضی در طول چندین بحران، به ساختن اعتبار مستحکم وی به عنوان رهبری قدرتمند، کمک کرده است. لیندون جانسون نیز گفتگوها را ضبط می‌کرد.
اما مشهورتر از همه ضبط صداها توسط نیکسون بود. اخراج یک دادستان ویژه، آرکیبالد کاکس، که کاخ سفید را برای دسترسی به نوارهای ضبط شده‌ی صدا از سوی رئیس جمهور به عنوان شاهد به دادگاه خوانده بود، آغاز پایان ریاست جمهوری وی بود. سیستم ضبط صدا در اختیار رئیس ستاد نیکسون الکساندر هیگ بود، به همراه پنج دستگاه شنود در میز رئیس جمهور در اتاق بیضی که در ۱۶ ژوئن ۱۹۷۳ از محل خارج شدند، اما دیگر دیر شده بود. یک سال پس از آن نیکسون از مقام خود کناره‌گیری کرد.
ترامپ «برخی از بدترین ویژگی‌های نیکسون را تکرار می‌کند و ما که از بیرون تماشا می‌کنیم می‌بایست بپرسیم چرا؟ نمی‌گویم او دستگاه شنود و ضبط صدا دارد اما سؤال من این است که چرا یک رئیس جمهور دیگر پس از نیکسون حتی وانمود نماید که دستگاه ضبط صدا دارد؟»
متن کامل را در لینک زیر مطالعه کنید
http://www.timesofisrael.com/trump-tapes-if-they-exist-they-could-spell-trouble/
