هر طور حساب کنی، امروز نزدیک به ۱۴-۱۵ میلیون یهودی در جهان زندگی می‌کنند. رقم بالایی نیست، نه؟ روز یکشنبه نخست وزیر تنها کشور یهودی جهان به صراحت به میلیون‌ها از این یهودیان گفت: اسرائیل واقعا علاقه‌ای به شما ندارد.
البته که بنیامین نتانیاهو دقیقا با این کلمات نظر خود را بیان نمی‌کند. و شکی نیست که در روزهای آینده انرژی کلامی زیادی مصرف خواهد کرد تا تأکید منظورش این نبوده.
اما وزیر بهداشت وی، یاکوف لیتزمن، رهبر حزب «اتحاد یهودیت توراتی» بنا به ضرورت‌های کاربردی سیاسی عمل نمی‌کند که نیاز داشته باشد زبان‌اش را بگرداند. لیتزمن، پس از اعلام تصمیم به توقف اجرای رسمی طرح پایای بخش مختلط زیارت در دیوار ندبه (به جای محل موقت کنونی) از سوی کابینه‌ی نتانیاهو، با لحنی پیروزمندانه و مفتخر تصریح نمود که «تصمیم دولت به توقف تنظیمات دیوار ندبه پیامی روشن به سراسر جهان بود: اصلاح‌طلب‌ها در دیوار ندبه جا و اعتبار ندارند و نخواهند داشت».
در نظر راست‌کیشان افراطی، شاخه‌های غیرافراطی یهودیت در زمره‌ی بزرگترین دشمنان به شمار می‌آیند. یهودیانی که اهمیتی نمی‌دهند، تهدیدی علیه خوانش‌های بسیار محدودشده‌ی ایمان ما نیستند، و کسی چه می‌داند، شاید حتی بتوان آنها را به سوی این خوانش جلب نمود. اما یهودیان اصلاح‌طلب، و یهودیان محافظه‌کار، روش‌های عبادی خود را دارند. با آزادی بیشتر. با برابری بیشتر. با طرح پرسش‌های بیشتر. حامل خطرهای بیشتر. یکی از خویشان راست‌کیش افراطی من یک بار حین سخنرانی در یک گردهمایی خانوادگی گفت «حتی با این نازی‌ها و اصلاح‌طلب‌ها کوشیدند ما را نابود کنند…». قصد او ایجاد تحریک نبود، که البته به همین دلیل است که بدتر بود. او بدون این که بیندیشد عقایدی که در بخش بزرگی از محیط اطراف خود شنیده بود را تکرار می‌کرد.
نخست وزیر، شخصا، راست‌کیش افراطی متعصب نیست. اما نخست وزیر، از نقط نظر سیاسی، قطعا به این نتیجه رسیده که آینده‌ی سیاسی وی بسته به آن است که دو حزب راست‌کیش افراطی ائتلاف را راضی نگه دارد.
در سخنرانی نوامبر ۲۰۱۵ در واشنگتن که در حضور رهبران جامعه‌ی یهودیان آمریکای شمالی، که میلیون‌ها یهودی به یهودیت نا-راست‌کیش تمایل دارند، ایراد شد، نتانیاهو وعده داد که «به عنوان نخست وزیر اسرائيل، در همه حال کاری خواهم کرد که همه‌ی یهودیان، یهودیان اصلاح‌طلب، محافظه‌کار، راست‌کیش، اسرائيل را از آن خود و خانه‌ی خود بدانند». وی به طور مشخص به هزاران نفر در مجمع عمومی سالانه‌ی فدراسیون یهودیان گفت امیدوار است دولت وی به زودی به «پس از این همه مدت، به درکی برسد که بنا به آن، کوتل (دیوار ندبه) منبع وحدت همه‌ی یهودیان باشد، و نه نقطه‌ی افتراق ایشان».
و برایش کف زدند.
و حالا چقدر احساس فریب و سرخوردگی خواهند کرد.
حزب «اتحاد یهودیت توراتی» لیتزمن دقیقا شش کرسی از ۱۲۰ کرسی کنست را در اختیار دارد. حزب دیگر راست‌کیش افراطی، شاس، هفت کرسی در اختیار دارد. روز یکشنبه، به خاطر این ۱۳ کرسی، نتانیاهو به روح و روان میلیون یهودی در سراسر جهان لگد کوبید.
تصمیم وی نه تنها کوتاه‌بینانه است، بلکه آبستن خطری در درازمدت نیز هست. برخی از منتقدین این تصمیم را طلاق با جوامع یهودی خارج از اسرائیل («دیاسپورا») تحلیل کرده‌اند. اما اینطور نیست زیرا هنوز فرصت اصلاح هست، و در واقع شبیه به ازدواجی است که به شدت با مشکل روبرو است.
اسرائیل به تمامی دوستانی که به دست می‌آورد نیاز دارد. و می‌بایست هر چه در توان دارد برای جلوگیری از غریبه‌سازی بدنه‌ی اصلی حامیان خود، پیوندهای جانی خود، بکار ببرد. یهودیان نا-راست‌کیش در اسرائيل و خارج از کشور، طبیعتا با همه‌ی آنچه دولت یهودی می‌کند موافق نیستند، اما مباحثات، و شور عاطفی، انعکاس پیوند جهانی خانواده‌ی یهودیت است.
باید بگویم که صبح یکشنبه اداره‌ی یک پانل از اعضای کنست در اورشلیم در گشایش نشست شورای مدیران آژانس یهود را به عهده داشتم. شمار غالب حاضران کسانی بودند که عمر خود را صرف تداوم حیات و پیشرفت اسرائيل کرده بودند؛ بسیاری از اینها خود را یهودیان نا-راست‌کیش می‌دانند، و نماینده‌ی میلیون‌ها تن دیگر نظیر خود هستند. ساعاتی بعد، هنگامی که تصمیم کابینه اعلام شد، به جرأت بگویم بیشترشان غرق اندوه و خشم شدند – اندوه از آسیبی که به وحدت یهودیان وارد شد، همان وحدتی که می‌بایست حفظ‌اش کنیم و گسترده‌اش کنیم.
کشور اسرائیل در محاصره‌ی تهدیدهای برون‌مرزی است. ما می‌توانیم و می‌بایست از خود در مقابل این خطرها دفاع کنیم. همیشه اما توان رفع آن را نداریم. اخبار یکشنبه شب کانال ۲ حول جنگ داخلی سوریه دور می‌زد و تهدیدی دوباره که دامنه‌ی جنگ شاید به اسرائیل کشانده شود. روز جمعه، میلیون‌ها ایرانی را تماشا کردیم که در حمایت از نابودی اسرائیل در خیابان‌ها رژه رفتند. همان روز در لبنان، رهبر حزب‌الله وعده داد که در جنگ بعدی که پای اسرائیل را به میان بکشد «صدها هزار» رزمنده از سراسر جهان اسلام علیه ما برخیزند. دو روز پیش از آن، رهبر فلسطینی‌ها محمود عباس، کسی که ما علاقه داریم با او به صلح برسیم، بار دیگر خواسته‌ی ایالات متحده مبنی بر توقف پرداخت مقرری به تروریست‌هایی که دست به کشتن اسرائیلی‌ها می‌زنند را زیر پا گذاشت.
در مقابل اینهمه، می‌بایست بتوانیم چالش‌های درون‌جامعه‌ی یهودی را میان خود حل کنیم. وقتی پای افتراق راست‌کیش-سکولار به میان می‌آید، می‌بایست بتوانیم راهی بیابیم که هر دو شاخه‌ی یهودیت در خاک کشور یهودی قادر به شکوفایی باشند و اجازه دهیم حق و مسؤولیت دفاع فیزیکی از کشور میان همه به عدالت تقسیم شود. در همین راستا، باید بتوانیم به درجه‌ای از روشن‌بینی برسیم که حس خالصی از هموطنی و شراکت در مرزهای میهن یهودیان را به همه‌ی یهودیان بدهیم، پیوند ایشان با ایمان مشترک یهودی از هر گونه‌ای که باشد، باشد.
در قلب معنوی و نمادین این میهن رستاخیز یافته، دیوار ندبه قرار دارد. و طنز ماجرا در این است که تصمیم خودزنی روز یکشنبه، و طرح اکنون-متوقف-شده‌ی «مصالحه»، در واقع مصالحه نبود. تأثیری بر تنظیمات آن بخش که بسیاری مردم دیوار ندبه می‌پندارند، یعنی بخشی که مردان و زنان جداگانه به عبادت می‌پردازند و خاخام‌های راست‌کیش افراطی بر آن سلطه‌ی کامل دارند، نداشت.
متن کامل را در لینک زیر مطالعه کنید
http://www.timesofisrael.com/netanyahu-to-millions-of-jews-we-dont-really-want-you/
