معلوم نیست چرا نخست‌وزیر اسرائیل اینچنین مایل به دیدار با ترامپ و کلینتون بوده است، و آیا همان‌طور که کارشناسان حدس می‌زنند، چنین دیداری به نامزد جمهوری‌خواهان کمک خواهد کرد یا نه، و آیا این همان چیزی است که قصه‌گوی کوچه‌ی بالفور هم همین را می‌خواهد یا نه.
بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر در اوایل ماه مارس با رد دعوت کاخ سفید برای دیدار با قدرتمندترین مرد جهان، حتی تحلیل‌گران کارکشته‌ی روابط ایالات متحده و اسرائیل را نیز مبهوت ساخت.
نخست‌وزیر قصد داشت تا در کنفرانس سالانه‌ی آیپک در واشینگتن سخنرانی کند و از این رو دستیاران‌اش خواستار ملاقات وی با پرزیدنت باراک اوباما شدند. اما بعد، نتانیاهو به دلیل شلوغی برنامه‌ی کاری‌اش دیدار خود با اوباما و جو بایدن (معاون رئیس‌جمهوری) را لغو کرد و ابراز داشت مایل است از حوزه‌ی انتخابات ایالات متحده بیرون بماند. دستیاران نتانیاهو گفتند قرار بود چند تن از نامزدان ریاست‌جمهوری نیز در آیپک سخنرانی کنند و احتمالا خواستار دیدار با نخست‌وزیر اسرائیل می‌شدند، از این رو نتانیاهو ترجیح داد تا خود را در چنین موقعیت‌های بالقوه خطیری قرار ندهد.
این حرکت نتانیاهو بی‌سابقه بود (تا کنون هیچ‌یک از نخست‌وزیران اسرائیل دعوت دیدار با رئیس‌جمهور ایالات متحده را رد نکرده بودند) و پرسش‌های بسیاری را مطرح کرد؛ چون او می‌توانست به‌سادگی تصمیم بگیرد که در کنفرانس آیپک شرکت نکرده یا صرفا هر گونه دیدار با نامزدان ریاست‌جمهوری را نپذیرد. اما نتانیاهو در اسرائیل ماند و موجب بحران دیگری (البته در مقیاس کوچکتری) در روابط اسرائیل-ایالات متحده شد.
هفت ماه و پانزده روز گذشت. هفته‌ی گذشته نتانیاهو به نیویورک رفت تا در مجمع عمومی سازمان ملل سخنرانی کند و با رئیس‌جمهور نیز دیدار داشته باشد. ساعاتی پس از دست‌دادن نتانیاهو و اوباما در احتمالا آخرین دیدار رسمی‌شان، یک عضو ارشد هیأت نخست‌وزیر به گزارشگران گفت که تا کنون هیچ نامزد ریاست‌جمهوری از نتانیاهو تقاضای دیدار نکرده، اما وی خوش‌حال خواهد شد در صورت تمایل نامزدان با آن‌ها دیدار کند.
گروه خبرنگارانی که نخست‌وزیر را در سفر به نیویورک همراهی می‌کردند، هیچ اظهارنظری در این زمینه نکردند؛ تا این‌که به‌ناگهان با آن مقام ارشد در زمینه‌ی ماهیت گفتگوی نتانیاهو با اوباما جلسه‌ای برگزار کردند. پس از طرح همه‌ی سؤوالات و آماده‌شدن خبرنگاران برای ترک محل جلسه، آن مقام ارشد با تعجب از خبرنگاران پرسید چرا کسی درباره‌ی کارزار انتخاباتی سؤوالی نپرسید.
تقریبا این‌گونه به نظر آمد که انگار نخست‌وزیر شدیدا خواستار چنین دیداری است.
این‌که چرا نتانیاهو چنین مایل به دیدار با دونالد ترامپ و هیلاری کلینتون بود همان‌قدر مبهم است که دلایل وی برای لغو دیدار با اوباما در ماه مارس. آیا وی تلاش داشت تا کانال ارتباطی عمیق‌تری با رهبر آینده‌ی این جهان آزاد، خواه ترامپ خواه کلینتون، داشته باشد؟ آیا او احساس می‌کرد توجه‌ی رسانه‌ها به وی کافی نبوده؟
تبلیغ برای ترامپ؟ نه ضرورتا
در قیل و قال گزارش افراد ناشناسی در حلقه‌ی نخست‌وزیری مبنی بر اصرار کمپین ترامپ برای دیدار پشت درهای بسته، معلوم شد که نتانیاهو از ترس این‌که گفته شود وی از یکی از نامزدها طرفداری می‌کند، بر دیدار با هر دو نامزد تأکید کرد. دستیاران وی پس از هر یک از دیدارهای روز یکشنبه، بیانیه‌های تقریبا مشابه‌ای را صادر کردند؛ تنها تفاوت این دو بیانیه آن بود که گفتگوی نتانیاهو با ترامپ «بیش از یک ساعت» ادامه یافت اما دیدارش با کلینتون «تقریبا یک ساعت» بود و موضوع این دیدار «ظرفیت رشد اقتصادی از طریق نوآوری فن‌آوریک» بود.
به‌رغم این تعادل ظاهری، برخی کارشناسان نتانیاهو را متهم کردند که می‌خواست به نامزد جمهوری‌خواهان کمک کند. آن‌ها گفتند دیدار ترامپ با نخست‌وزیر اسرائیل، مشروعیت و احترام بین‌المللی به ترامپ می‌دهد.
چمی شالیو در هاآرتص نوشت «وقتی نتانیاهو ترامپ را هم‌شأن رقیب‌اش قرار می‌دهد، تنها کسی که نفع می‌برد دونالد ترامپ است. تنها او بود که مهر مشروعیت نتانیاهو را [پای کارنامه‌ی خود] می‌خواست».
اودی سگال از کانال ۲ موافق است که نتانیاهو «مداخله کرد». وی گفت «نه آشکارا، اما مداخله کرد؛ چون دیدار با ترامپ، به نامزدی که کم‌تر شناخته‌شده و کم‌تجربه‌تر و کم‌تر از دیگری شبیه دولتمردان است فرصتی داد تا هیلاری کلینتون را در مورد اسرائیل به اشتباه بیاندازد».
و به‌راستی نیز، گرچه اکثر یهودیان آمریکا قاطعانه در اردوگاه کلینتون هستند، دیدار نتانیاهو با ترامپ، فرصتی به ترامپ داد تا مواضع طرفدارانه‌ی خود از اسرائیل را برجسته سازد و به وی امکان داد تا در بخش مهمی از انتخابات بر این اساس پیش بتازد.
متن کامل خبر را در لینک زیر مشاهده نمائید
http://www.timesofisrael.com/meeting-with-candidates-netanyahu-leaves-another-enigma-in-his-wake/
